31 laatste halte

Nog één avond stappen in Phnom Phen en dan op naar Laos. Op deze avond moet ik ook het hostel verlaten omdat deze is volgeboekt. Ik loop over de stoffige straten van de Aziatische hoofdstad. En deze zijn echt waar vol roet/stof of wat dan ook. Wat je ook probeert om schoon te blijven, elke keer als je onder de douche staat komt er een soort tweede laag stof van je huid.
Ondertussen rijd het verkeer in een gecontroleerde chaos lang of om elkaar heen. Op getoeter let je op ten duur al lang niet meer, want iedereen toetert (overal is Azie overigens). Om de drie meter staat een tuk-tuk driver die “tuk tuk” vragend naar je roept. Ik moet maar zeven minuten lopen dus geen tuk tuk nodig. Elke vier stappen moet ik dan ook zeggen “no, thank you”. Op ten duur was ik t een beetje zat, dus zei ik dolphins hostel, waar ik naartoe liep. En het meest eigenaardige, althans voor Aziaten, gebeurde. Ik kreeg een gratis rit naar mijn hostel. Heel ongewoon, om een “westers persoon” een lift aan te bieden zonder te betalen.

In mijn nieuwe kamer ontmoet ik direct een Nederlander. Samen met hem ga ik die avond ga ik nog één keer over de straten van de Cambodjaanse hoofdstad. Het is vooral een flinke wandeling die we maken. Die avond slaap ik vroeg om rond 5:30u op te staan voor mijn bus naar Laos. Op naar de 4000 islands in Don Det. ’s Ochtends vroeg brengt een oud mannetje (denk 60jaar) mij in 15minuten per trapfiets naar de bushalte. Eigenlijk voel ik me best schuldig om zo oude man te laten werken. Maar zijn gezicht lacht, want toeristen zijn wandelende ATM’s. Al is het voor mij een goedkope rit, hij verdient nog steeds goed geld aan me. Dus bij het overhandigen van de twee dollar buigt hij.

Vanuit Phnom Phen is het een lange rit naar Don Det in Laos. We komen daar aan in het donker op zoek naar een hostel. Die vinden we rond tien uur. Maar wat een rit… Het begon prima op een geasfalteerde weg, maar dertig kilometer uit de hoofdstad worden het grind/zandwegen tot aan de grens. Ontzettend stoffig allemaal en… hobbelig!!! Niet heel comfortabel.

De grensovergang ging vrij gemakkelijk. Ik denk dat ik niet eens me paspoort had hoeven te laten zien. Want je kon zo over de grens stappen. En dat heb ik ook gedaan voordat ik de stempel in mijn paspoort kreeg. Gewoon even aan de andere kant van de slagboom staan. De douane bij de grensovergang ziet het maar buigen weer over hun bureau alsof het ze niet interesseert.

4000 islands zegt het al, we moesten per boot verder om naar het eiland Don Det te gaan. Inmiddels in de bus drie nieuwe “beste vrienden” ontmoet, haha (gaat snel). Christian (D,) Michelle (D) en Aurore (F). We hebben een kamer met uitzicht over de eilanden en ook de kant van de zonsondergang. Elke avond liggen we in onze hangmat en drinken we wat. Op zich is op het eiland niet veel te doen. Alles sluit na 11pm, ook de restaurants en bars. En vervolgens ook geen supermarkt meer open. Tja, het is een eiland om te relaxen werd al tegen me gezegd. Nou, daar ben ik toch wel goed in geworden de laatste tijd!

Uiteindelijk doen we met z’n vieren wel wat actiefs. We gaan van Don Det naar Don Kong. De twe zijn verbonden door een brug en het andere eiland heeft watervallen. Dus brengen we er een bezoeken aan en relaxen aan één van de strandjes van de rivier. Lekker zo verkoeling na een fietstocht in de zon. Het is tegen de veertig graden. Ja het is veel maar ondertussen ben ik eraan gewent.
We vervolgen de fietstocht en ik ontdek een route die niet op de map bestaat maar ik zie een zandweggetje. Dat moet toch mogelijk zijn? Bij de eerste brug ging het al mis. We passeren de brug allemaal prima op Aurore na, die kwam met haar wiel tussen de planken en viel. Ze heeft zeker twee weken met een blauwe plek rondgelopen. Maarja, wie fiets er dan ook over een brug waar de planken niet horizontaal liggen maar verticaal  haha? En erna kwamen we bij een vallei waar het sterk rook naar weed. We keken tussen de bomen door en zagen een hele plantage. Ach, in veel Aziatische landen staat er een doodstraf op (die zelden wordt gegeven). Zolang je de politie betaald zit je schijnbaar goed.

Maar het meest bekende in Laos in het Tubing in Vangvieng. Met een band de rivier af langs de baretjes. Dus ik boek mijn ticket van Don Det voor een sleepingbus naar Vangvieng. Een trip van net geen 24u. Samen met Aurore verlaat ik Don Det op naar een nieuw avontuur. Al was de busrit al één groot avontuur. Opnieuw zo hobbelig van kuilen in de weg. Wij lagen achterin de bus en soms werd je gewoon gelanceerd vanuit je bed en kon ik bijna met het plafon knuffelen.

Tijdens de stops van de bus ontmoeten we twee andere, een broer en een zus die samen aan het reizen zijn voor twee weken; Nico en Nina (D). Samen met hun boeken we een privet dorm voor vier personen en… sinds Phnom Phen weer een douche die warm is en een krachtige straal heeft. Eindelijk, paradijs gevonden…

In Vangvieng boeken we met z’n vieren een tour; tubing in een grot en vervolgens in de kano over de rivier. Super goede dag gehad.
En natuurlijk een paar avondjes stappen en natuurlijk gaan we “Tuben”. Met een autoband de rivier af langs de bars. Best leuk om te doen, maar de rivier wordt voelt kouder als de zon begint onder te gaan, haha. Er zijn ook een aantal doorgewinterde “Tubers” die gewoon met de fiets aankomen, zo kan het dus ook… Verder is Vangvieng een goed dorpje je kunt er feesten als je wilt maar de omgeving is ook vrij mooi. Samen met de drie andere en Neal (CAN) en Kim (KOR) besluiten we een fietstour te doen. Op weg naar de Blue Lagoon. Waar je voornamelijk alleen uit een boom kunt springen in het water en een grot kan bezoeken. De fietstocht was vrij zwaar maar de terugweg was geweldig met een mooie zonsondergang.
Ow en wat je niet moet vergeten is… de sandwiches in Vangvieng. Die zijn geweldig voor de twee dollar die je ervoor betaald! Dat laatste moest gewoon gezegd worden haha.

En nu snel de dag uitzoeken om te vertrekken naar Bangkok. Het einde is in zicht, Bangkok mijn laatste halte van een jaar reizen.