27 Gekheid

Ik word achterin mijn stoel gedrukt wanneer het vliegtuig over de startbaan dendert. De motoren brullen en de neus van het vliegtuig gaat omhoog. Opnieuw in de lucht! Een heldere avond is gevallen in Sydney. Terwijl het vliegtuig hoger en hoger het luchtruim in gaat, bekijk ik de skyline van Sydney. Met de laatste aanblik zie ik de verlichte stad. Ik herken de Westfield-tower, Harbour Bridge en de Opera House. Sydney laat ik achter me en vijf uur later ook het gigantische land, Australië. Tot ooit…

Natuurlijk probeer ik altijd te slapen wat niet lukt, haha. Eerst een tussenstop in Taipei, waar ik op een ander vliegtuig stap. De luchthaven is uitgestorven en twee uur voor de vlucht nog steeds drie mensen bij de gate. Mijn tijdverdrijf? Ik kom erachter dat er super internet is. Ik start me laptop op en binnen een uur heb ik vijf nieuwe films. Die zijn voor later…

Rond tien uur komt het vliegtuig ook uiteindelijk aan in Bangkok. Ik sta bij de douane, waar ik zo me paspoort moet laten zien. Ik raak aan de praat met twee dames uit Canada die naar dezelfde plek moeten reizen als mij. We besluiten met z’n drieën een taxi te nemen. Het kost ons 150Bath ieder. Omgerekend minder dan vier euro. Heerlijk die prijzen!

De eerste dagen in het backpack gedeelte van Bangkok verblijf ik aan Khao San Road in een hostel wat meer op een gevangenis is. Elke nacht kost me dan wel vijf euro en maar wel een prive kamer. Ook best lekker ontspannen, maar mensen ontmoeten gaat moeilijker dan in een dorm.
Tijdens het ontbijt op een terras ontmoet ik Carlo, een Duitse Italiaan. Het wordt een erg gezellige dag. En niet veel later zit ik met een hele groep (voornamelijk Duitsers dat wel). Met z’n vijven gaan we naar de weekend market per Tuc-tuc. En wat wil, een Thaise vriendin gaat mee. Hierdoor is reizen per tuc-tuc en het eten op de markt nog meer en goedkoper!
De markt is op ze Aziatisch, te overvol en je vraagt je af of ze überhaupt iets van een systeem hebben. Altijd chaos, alles door elkaar.

Overigens het ontmoeten van andere backpackers verloopt nu een stuk beter nu ik in een dorm slaap. Met Vincent (Maleisië) lekker wezen en rondgelopen in het Backpackgedeelte. Later Coen (Fransman) nog genoten van een smootie in een lounchebar. Oja, er is ook een keerzijde aan het slapen in de dorm. Want mijn twee engelse kamergenoten zijn net dronken terug gebracht door vrienden en het personeel. Ja ze moesten ze naar binnen slepen. En, ja hij heeft een emmer naast zijn bed. Vandaar dat ik nu maar een blog schrijf. Maar in drie dagen alweer genoeg beleefd om ‘iets’ te schrijven.

En ik kan natuurlijk ook deze dagen in Bangkok niet voorbij later gaan zonder een massage. En ja ik heb er één gevonden; twee uur lang een olie massage (twaalf euro). Lekker ontspannen, dat zeker. Maar het lijkt alsof ze extra genieten wanneer ze een pijnlijke plek hebben gevonden waar ze dan extra lang op drukken en wrijven. Maar aan het eind ben ik ze duf als een konijn. En nee, geen happy end. Wel nog met Carlo en Tom naar een ‘ping pong’ show geweest. En dat is niet een wedstrijd of zo, nou ja uhhh zoek het zelf maar op. Het is een van de vele attracties van Thailand waarbij dames betrokken zijn. We hebben er een uur lang gezeten. Oja, ik en Carlo moesten nog een ballon vast houden die uit de lucht geschoten werd. Hoe? Laten we zeggen; een 'kat'apult. Het is ook meer humor/entertainment. De zaal is gevuld met toeristen. Nee, niet alleen heren! Ik denk van 18 jarige backpackers tot 40 jarige mannen en vrouwen. Het ding is, het is een show en denk toch wel een van de vele manieren hoe vrouwen aan geld komen. Want als je ’s avond over straat loop in de partystraat, Khao San Road krijg je de ene Aziatische vrouw na de ander om je oren. Die vragen dan waar je verblijft en of ze met je mee mogen. En dat is toch echt wel een heel vreemd gevoel. Alsof ze je gewoon een product verkopen. Maar dan zonder schaamte vertellen dat ze seks willen. En als je dan ‘nee’ zegt (ja écht waar ik zeg nee), ben je bijna ‘verplicht’ uit te leggen waarom niet. Of lopen ze nog een tijdje met je mee, hopend dat je je bedenkt. Iedereen heeft het wel mee gemaakt, zo’n irritante verkoper waar je niet vanaf komt.

Maar genoeg gekheid hier. Gister had ik een hele goede stapavond. Ben met Tom en de Thaise vriendin waarmee ik over de weekendmarkt ben geweest nog gaan stappen. Qua drank drinken echt een topprestatie geleverd denk ik haha. Gedronken uit emmers drank. En een grootte bier is meteen 0.6 liter. En omdat het zo goedkoop is neem je vaak toch net iets eerder de volgende bestelling op. Tot ik vandaag in mijn portemonnee keek en zag dat deze bijna leeg was. Bijna 140 euro opgemaakt in deze paar dagen. Volgens mij is dat voornamelijk met de gedachte dat alles zo goedkoop is. Maar ook omdat je alles koopt op straat. Eten en drinken aan een bar. Want supermarkten waar je echt goed boodschappen kan doen hebben ze hier niet. Eten is vaak minder dan twee euro maar ik zie toch wel dat al deze kleine beetjes een grootte invloed hebben op mijn portemonnee. Denk dat ik uiteindelijk meer geld uitgeef -gemiddeld per dag- dan in Australië en Nieuw Zeeland. Maar ik leef vorstelijk!

Morgen vertrek ik met de bus en ferry naar Koh Tao. Een van de eilanden in het zuiden. Ik verheug me erop. Want heb zoveel goede dingen gehoord over deze plek. Dat wordt dus eiland hoppen. Genieten in paradijs… en misschien nog een full-moon party op een van de stranden. Maare, welkom in Azie inderdaad een geheel andere avontuur. Ene voor de thuisblijvers, minder dan twee maanden en dan zet ik voet op Schiphol.

Oja, ik doe voorzichtig (ik weet dat deze vraag komt).