11 (over)winter(en)

Lang, lang geleden vertrok ik vanuit Perth richting Darwin. Een rit die vergelijkbaar is van Madrid naar Moskou (heb ik horen vertellen, ik moet het eigenlijk nog controleren maar klinkt wel stoer). Het was vrijdag 4 juli toen ik vertrok met een gezelschap bestaande uit Loris (Frankrijk), Gina (Duits) en Lea (Japan). Ondertussen was het WK voetbal in Brazilië net begonnen (echt lang geleden).
Eindelijk we vertrokken het koude Peth. Op naar het noorden!

We stopten allereerst bij de Pinnacles, een puntige rotsformatie waarbij we een mooie regenboog hadden. Zelfs bewolkt en met regen zijn dingen in Australië mooi haha. En na een mooie zonsondergang aan de kust (Getralton) doorgereden naar een camping. Natuurlijk wilde ik graag aan de zee een plekje hebben. Dus we reden in het donker door naar en goede overnachting. Na een onverharde weg van 20km kwamen we aan op de camping. Waar overigens niemand was dus vrij geïsoleerd. Het zoeken naar een plekje om een tent op te bouwen liep iets anders. De auto kwam vast te zitten in het losse strandzand, net achter de duinen. Het koste me 5 uur om de auto uit het zand te krijgen. Omgerekend een uur per meter. Ik was net 5 meter te ver gereden met mijn auto. Elke keer moest ik de auto opkrikken en wielen uitgraven en takken onder de banden leggen. Ach ja mooi avontuur toch… haha.

En toch de volgende dag weer naar een camping gereden aan het strand. Argwanend keken me medereizigers hoe ik dit strand op reed. Prachtig om te zien, het rode zand dat veranderd naar goud geel zanden en vervolgens in de zee verdwijnt. En geen probleem om het strand op en a te rijden. Mijn vertrouwen is weer terug in mijn Holden Commodore (de auto)  .

De dagen erna hebben we mooie dingen gezien. De Pink Lake (Hutt Lagoon), en dit keer echt roze. Vreemd om te zien. De kleur krijgt het door de mineralen in het water en de lichtinval van de zon. We hebben een wandeling gemaakt in Kalbarri NP waarbij je mooie rotspartijen zie (nature window). Ook hebben we hier Pellikaans gezien. Helaas zagen we vanaf een lookout letterlijk de bui al hangen dus besloten om op een betaalde camping te staan. Vervolgens zijn we richting Shark Bay gegaan. We hebben er in een Hot Tube gezeten, dat gevoed worden door natuurlijk warm water. En daar ook dolfijnen van heel dichtbij gezien (Monkey Mia)! Voor de rest een prachtige omgeving, zoals shell beach. Een strand vol kleine witte schelpjes i.p.v. zand.

Tijdens de trip hebben samen gereisd in een konvooi. Het betekent dat we met drie auto’s reden en totaal 11 personen! Heel erg gezellig. Thibaud, Emmely, Manon en Cloé uit Frankrijk en Christiaan, Michelle en Anna uit Duitsland. We hebben ze ontmoet in de plaats Carnavon en hebben besloten om samen rond te reizen. Dus op naar de volgende bestemmingen…

Next, Coral Bay en Exmounth. Echt te mooi! Paradijs qua strand en onderwater leven. Zoals de naam al doet verwachten kun je koraal zien. Geen boot voor nodig om het te zien, nee gewoon de via het strand tien meter zwemmen en je bent in een magische onderwaterwereld. Het koraal danst in het licht van de zon. Vissen in allerlei kleuren. Helaas zijn ze niet echt fotogeniek haha. Maar genoeg foto’s genomen. OP het stand vertelde andere toeristen dat er schildpadden waren en ook (ongevaarlijke) haaien. Deze heb ik helaas nog niet gezien.

In Exmounth zagen we ook de finale van het WK. Wat een avond. De Ranger (soort politie maar met dezelfde macht) had ons gewaarschuwd niet illegaal te slapen. Helaas waren alle campings volgeboekt, want ook de Australiërs hebben vakantie. Alleen nog kamers van $200,-- vrij. De enige camping die vrij was, was 80km verderop. Dus we besloten om waker te blijven. Tja de Ranger had gezegd dat slapen verboden was, dus we gaan gewoon heeeeeellll lang nacht BBQ’en. Daarnaast was Christiaan ook jarig. Dus dat hebben we gevierd. Uiteindelijk werden we door de Ranger gevonden en die was totaal niet blij met het plan hoe wij het uitvoerde. Na een lange discussie moesten we vertrekken. Net lang genoeg gerekt om de finale te zien. Het was vier uur in de morgen. We hadden de dag ervoor contact opgenomen met een resort die Duitse eigenaars hadden. Daar konden we de wedstrijd zien. En na 90 minuten voetbal ook gebak gegeten met de Duitse vlag erop.

De dagen erna hebben we genoten in Cape Range NP. Daar hebben we gewandeld en van het strand met koraal genoten. Gina had contact opgenomen met een vriendin die op een boerderij werkte en zijn daar toen naartoe gereden. Dus een nacht op de boerderij in een nietszeggend plaatsje Kooline. Met volgens mij maar 1 familie en ik denk dat het de familie Kooline is haha. Tja als je in de Westkust woont kun je 800km rijden zonder dorp tegen te komen. Als je er een woning bouwt, is er nog geen naam voor deze locatie dus kun je je eigen naam eraan hangen. Tja je moet er wat voor over hebben, dat backpacken gaat niet vanzelf, je moet reizen…!

Het volgende paradijs is Karijini NP. Dit is echt geweldig! Ik denk een van de mooiste parken die er zijn. Het is net alsof moeder natuur een beeldhouder heeft gehuurd om de donker rood/bruine rotspartijen als een blokkendoos op/in elkaar te zetten. Ik denk dat dit toch wel een van de meest unieke parken moet zijn. Ook is in de mijnwinning veel te verdienen, Dus net buiten het Nationaal Park graven ze alles af. Alles wordt per Road Train naar Port Headland gereden. Elke 3 tot 5 minuten rijdt er een andere Road Train. Toevallig kwam dat heel goed uit want, het was avond en we wilde doorrijden. Dus we reden achter een Road Train aan omdat er langs de weg een hoeveelheid koeien stonden te grazen. We zouden nooit dit veilig kunnen doorkruizen. Dus achter de Road Train te blijven was een uitkomst. Ook de Trucker merkte waarom we dit deden. Dus bij elke groep koeien langs de weg deed hij zijn oranje gevaarlichten aan en vervolgens zijn knipperlicht aan welke kant. Een intensieve rit waarbij we goed moesten opletten. Maar goed, we hebben het overleeft een eindigde op een free camingsite aan het strand met een waarschuwingsbord voor krokodillen. Altijd wat… maar deze plek 20km buitende de stad heeft zowaar een wifi-spot. Aan een locatie aan het strand verwacht je dit totaal niet.

De volgende dag richting Broome. Eerst nog even op een strand gereden waar je volgens insiders alleen maar met een 4wd op kan rijden. Maar ja, ik heb een tank gekocht (deze auto kan alles). Deze we reden het strand op met twee auto’s. Verbaast keken omstanders naar de twee stationwagons op het strand. Er maakte zelfs een man een foto. Tja we hebben zoveel onverharde wegen gereden dus dit kon er wel bij. We stonden op Eighty Mile beach voor opnieuw een zonsondergang.

We vervolgde de weg naar Broome. Waar we uiteindelijk met drie auto’s aankwamen en ik verliet met drie nieuwe personen. En ook geen konvooi rijden meer, de rest was al vertrokken. Wat is er gebeurt…? Lees het volgende verslagje maar (die ga ik zo schrijven).